Chris – NLD, schizoaffectieve stoornis, fibromyalgie, chronisch pijnsyndroom, FNS

Ik ben Chris, 25 jaar. Ik heb veel ‘labeltjes’ achter mijn naam staan: de leerstoornis NLD, schizoaffectieve stoornis, fibromyalgie, chronisch pijnsyndroom en FNS (Functionele Neurologische Stoornis). Die labels maken mij niet wie ik ben, al ben ik daar wat te laat achter gekomen.

Een half jaar geleden ben ik in een psychose suïcidaal geworden en heeft de politie mij verkeerd begrepen waarna ik 17 dagen heb vast gezeten omdat er geen plek was in de psychiatrie. Toen ik daaruit terugkeerde naar huis, ben ik ingestort.
Door het onterecht vastzitten ben ik nog meer suïcidaal geworden. Ik ben daardoor 4 maanden geleden (voor de tweede keer) voor de trein gesprongen. Ik brak mijn bovenbeen in drieën, mijn rug en sleutelbeen. Daarnaast heb ik ook een hersenkneuzing opgelopen.

In plaats van dat het me nog dieper in de put heeft gebracht, ben ik juist heel hard gaan vechten om toch wat van mijn leven te kunnen maken. De juiste steun heeft mijn vechtersgeest weer aangewakkerd. Ja, ik zit in een rolstoel de komende tijd (zo niet voor eeuwig). Ja, ik heb altijd pijn. Maar opgeven? Nee, nooit meer! Ik kan hopelijk met mijn verhaal anderen helpen zodat het ze niet overkomt!

En wat ik het meeste hoop, is dat ik het verschrikkelijke stigma van psychiatrische aandoeningen af kan halen. Met een psychische aandoening ben je niet afgeschreven, gek of een hopeloos geval. Je hebt een uitdaging meer, een hindernis, maar die hoeft je niet te stoppen het beste van je leven te maken.
Sta open voor hulp van anderen, en je vindt de kracht die binnen in je zit.
Met de kleine stappen kom je niet minder vooruit, geduld is goud waard.


Ik weet wat er gebeurd is,

Ik ervaar de gevolgen,
Het gemis.
Maar weet ik ècht wat er gebeurd is?

Ik weet dat het pijn deed,
Ik voel het nog steeds.
De pijn…
Maar wist ik wel wat ik deed?

Ik stel mezelf dagelijks de vraag,
Wilde ik dit?
Moest het zo gaan?
Toch werd het weer vandaag.

Een nieuwe dag,
Een nieuwe kans.
Opnieuw het gemis.
Dat ik nooit voorzag.

Hoi, ik ben Chris, 25 jaar. Dit is mijn ‘levensverhaal’!

Dit vind je misschien ook leuk...

1 reactie

  1. Nikki schreef:

    Wat ben jij een sterke jonge vrouw. Ik herken veel.in je verhaal. Ik wens je been goed herstel toe en veel kracht en liefde voor de toekomst.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *