Anja – Chronische zenuwpijn, (nek)hernia

“Ik ben Anja, 49 jaar. Ik was altijd een hele sportieve vrouw, niets was me te veel. Ik werkte fulltime als verpleegkundige in de wijkverpleging en dit was mijn grote passie. Ik heb drie dochters, een lieve vriend en een hondje. Die laatste is nu mijn steun en toeverlaat sinds ik thuis ben en niet meer kan en mag werken. 

Drieënhalf jaar geleden kreeg ik plotseling ontzettende nekpijn. Ik dacht dat ik spit in mijn nek had en dat het vanzelf over zou gaan. Na 9 maanden worstelen kreeg ik uitvalsverschijnselen in mijn benen en bleek ik een dubbele nekhernia te hebben. Ik ben met spoed geopereerd maar bleef ontzettend veel zenuwpijn in mijn linker arm en schouder houden door zenuwschade.

Een jaar later kreeg ik weer een nieuwe nekhernia, tijdens de operatie bleek dat mijn 6e nekwervel helemaal kapot was en is deze verwijderd. Mijn nek is vastgezet met schroeven en een cage.

Helaas zijn er maar weinig mensen die dit ook hebben mee gemaakt en heb ik hierin nog geen lotgenoten kunnen vinden. Ook na deze operatie bleef ik de neuropathie in de linker arm en schouder houden.

Tot overmaat van ramp kreeg ik een jaar geleden ook onderrug klachten. Na een MRI bleek ik gescheurde tussenwervelschijven te hebben en ernstige slijtage.

Ik leef nu elke dag met veel pijn. Ben onlangs volledig en duurzaam afgekeurd. Het heeft me zoveel tijd en moeite gekost om te accepteren dat ik niet meer kan doen wat ik graag wil. Dat ik niet meer kan werken, dat ik niet meer kan zijn wie ik graag wil zijn. Ik heb hier ook een psychotherapie training voor gevolgd. Ook om te leren omgaan met commentaar van de buitenwereld, want ik probeer er ondanks alles verzorgd te blijven uitzien.

Ik heb het nog altijd moeilijk met het oordelen van mensen die niet weten hoe het is om dagelijks te leven met beperkingen, vermoeidheid en pijn. Desondanks probeer ik zoveel mogelijk uit het leven te halen wat er in zit, vooral omdat ik weet dat ik een progressieve ziekte heb.”