De herfst begint, en daarmee ook het massale gesnotter. Hoe is dat voor hypochonders tijdens de coronapandemie? “Ik ben weer terug bij af.”
Dagelijks pakt Wendy (31) de symptomenlijst van het RIVM erbij, om te checken of ze corona heeft. Zodat ze zichzelf elke keer weer opnieuw kan bewijzen: kijk, je bent niet ziek, je gaat niet dood, echt niet.
Wendy ontwikkelde rond haar dertiende hypochondrie, een stoornis waarbij mensen ervan overtuigd zijn dat ze een ernstige ziekte hebben. “Het begon na een spreekbeurt van een klasgenoot die bijna dood was gegaan aan meningokokken”, vertelt ze. “Toen kwam het besef dat ook jonge mensen ziek kunnen worden. Vanaf dat moment ging ik obsessief checken of ik rode vlekjes had.”
Sindsdien maken alle ziektes waar Wendy van hoort, haar angstig. Sinds haar opa overleed aan een hersentumor, hield Wendy in de gaten of ze ook hoofdpijn kreeg. Post iemand op Facebook iets over borstkanker, dan controleert Wendy weken daarna nog elke dag of er bultjes in haar borst zitten.
“Ik was er soms 24/7 ermee bezig. Heel obsessief”, vertelt ze. “Maar de laatste tijd gaat het wat beter.” Veel beter zelfs. In totaal is ze vijftien jaar in behandeling geweest. “Het ging top, ik deed het zelfs al drie jaar zonder hulp. Tot het coronavirus uitbrak. Nu ben ik weer terug bij af.” Sarcastisch zegt ze erachteraan: “Hoera.”
(Bron en volledig artikel RTL Nieuws)
