“Ik denk dat voor veel mensen onderstaande herkenbaar is. Het is een brief die ik heb gestuurd naar de Tweede Kamer en wil er graag aandacht voor vragen, omdat er alleen met meer aandacht iets veranderd kan worden.
Afgelopen januari heb ik samen met mijn man een bod gedaan op ons droomhuis. De feestvreugde was dan ook groot toen ons bod even later werd goedgekeurd. Ook de bank was positief, dus niks leek ons nog in de weg te kunnen staan. We wilden graag een hypotheek met Nationale Hypotheek Garantie (NHG) dus de volgende stap was om een overlijdensrisicoverzekering aan te vragen. Dat leek ons niet zo ingewikkeld.
Al snel bleek dat toch iets moeilijker te liggen dan gedacht. Ik heb een verleden met behoorlijk heftige psychische problematiek. Ik heb op mijn dieptepunt meerdere suïcidepogingen gedaan waar ik zeker niet trots op ben, maar ik ben opgekrabbeld en heb een heel nieuw leven opgebouwd. Dat gaat nu alweer jaren hartstikke goed en suïcidegedachten heb ik nooit meer gehad. Gelukkig!
De verzekeraar vindt het echter nodig dat ik mijn hele verleden weer oprakel, van mijn geboorte tot nu. Alles moeten ze van me weten, van welke bloedonderzoeken ik ooit gehad heb, tot in welke ziekenhuizen ik geweest ben (en het wanneer, waarom en bij wie dan precies), tot de verschillende behandelingen die ik heb ondergaan en wat daarvan het resultaat was, tot de exacte datum dat ik gestopt ben met mijn medicatie.
Ik begrijp dat het nodig is voor een verzekeraar om de verschillende risico’s in te schatten, maar zoals eerder gezegd heb ik een heel nieuw leven opgebouwd. Ik ben bij meerdere psychologen geweest en mijn diagnoses zijn allemaal geschrapt, op ADHD na, dus objectief gezien is er ook echt geen risico meer. Niet meer dan bij ieder ander.
Ik heb toentertijd hulp gezocht omdat ik het moeilijk had, maar dit soort dingen maakt de drempel om hulp te zoeken wel torenhoog. Als je eenmaal een dossier hebt, blijft het je achtervolgen. Of het nou achter je ligt of niet. Daarnaast zet ik mijn vraagtekens bij de vele vragen die ze stellen. U zult begrijpen dat een bloedonderzoek dat ik heb gehad als kind, om me te testen op Pfeiffer, nu niet meer van belang is.
Schending privacy
Naast dat het voor mij heel naar is om mijn verleden tot in detail op te rakelen, vind ik het ook een schending van mijn privacy. Gek genoeg lijken de verzekeraars zelf het allemaal de normaalste zaak van de wereld te vinden, en als je maar een beetje buiten het plaatje van jong en gezond valt, betaal je ‘gewoon’ een hogere premie of in het ergste geval krijg je helemaal geen verzekering. En als je eenmaal een afwijzing op je naam hebt staan, kun je het daarna helemaal wel vergeten. Toen mijn moeder, die reuma heeft, een overlijdensrisicoverzekering aanvroeg, moest zij flink meer premie betalen. Reuma is niet dodelijk dus ze heeft dit aangevochten en gewonnen, maar dit zegt wel iets over hoe verzekeraars erin staan.
Je kunt ook besluiten om niet alles te vertellen, en ik weet dat er heel veel mensen zijn die dat doen, maar als ze daar ooit achter komen wordt er niet uitgekeerd en heb je al die jaren premie voor niks betaald. Zelfs als de reden van overlijden helemaal niets te maken heeft met hetgeen je hebt verzwegen.
Ik vind het schofterig gedrag en vraag me af of het niet eens tijd is om met de verzekeraars in gesprek te gaan. Is het niet tijd om het gedrag van deze verzekeraars aan banden te leggen? Waarom is het nodig dat zij álles weten en kunnen ze je daar ongestraft op afrekenen? Is het niet voldoende als verzekeraars de relevante informatie opvragen bij de huisarts en het daarbij laten? Het had mij in elk geval heel veel energie gescheeld, want u zult misschien begrijpen dat het oprakelen van mijn verleden me niet in de koude kleren is gaan zitten.
Ondertussen wacht ik nog steeds op de uitslag en ik denk dat als ik dit alles van tevoren had geweten, dat ik er niet eens aan begonnen was.
_____
Tot zover de brief!
Ik heb inmiddels bericht van de verzekeraar gekregen en ik ben afgewezen voor de verzekering!
Ik zou graag willen dat mijn brief, mijn verhaal zoveel mogelijk wordt gedeeld. Graag wil ik de klokkenluider zijn voor de vele mensen die hiermee te maken hebben! “
