“Ik ben Amina en 17 jaar oud. Drie jaar heb ik nu al een chronische ziekte. Nou ja, eigenlijk heb ik er twee: Systemische Lupus Erythematodes (SLE) en Reumatoïde Artritis (RA). Ik ervaar mijn ziekte als het bewijs dat ik sterk ben, ondanks alles wat ik meemaak.
Een jaar voordat ik ziek werd, overleed mijn vader aan de chronische ziekte Vasculitis. Het was heel zwaar, en toen bleek dat ik ook een chronische ziekte had wist ik niet hoe ik ermee moest omgaan.
Ondanks alle tegenslagen die ik heb meegemaakt op mijn leeftijd, sta ik er positief in! Ik moet nog heel wat jaartjes mee en als ik negatief blijf over mijn ziekte, dan ben ik nog verder van huis. Ik houd in mijn achterhoofd dat ik niet zomaar ziek ben geworden, want ik wil mensen laten zien dat je ondanks je ziekte gewoon nog veel dingen kan doen, zolang je in jezelf gelooft, en er ook voor wilt gaan!
Ondanks mijn reuma, die altijd het ergst is in de winter, voetbal ik hele dagen door. Beweging is goed! Ik ben twee keer opgenomen geweest in een half jaar. Na de eerste opname (mijn eerste terugval na twee jaar) kon ik zes maanden niks. Ik zat diep in de put. En ik had een ‘trauma ‘ overgehouden van mijn nierbiopsie die ik zonder narcose onderging.
Een half jaar later kreeg ik mijn tweede opname en de tweede terugval, waarbij ik weer een nierbiopsie moest. Deze keer onder narcose, ik herstelde veel sneller. En na negen maanden niet voetballen, sporten, of wat dan ook, stond ik op het veld. Mijn ziekte is niet de baas over mij!
Ik kan dit en ik geef niet op, ik ben een vechter en dat zal ik bewijzen. Iedere keer als ik onderuit ga, of als mijn lichaam niet meer kan, zal ik sterker terugkomen! Ik ben strijdlustig en ik hou van het leven. Mijn ziekte heeft me laten zien wat ik kan. En dat ik alles kan zolang ik maar wil en ervoor vecht!”
