Sommige mensen hebben altijd jeuk. Altijd. De helft van de 65-plussers maakt een fase van chronische jeuk mee en één op de zeven Nederlanders heeft er momenteel last van. Er wordt dan ook veel onderzoek naar gedaan.
En wat blijkt? In veel gevallen is er iets aan te doen.
“De achterliggende mechanismen zijn nog niet helemaal duidelijk”, zegt Patrick Kelderman, dermatoloog bij het Amsterdam UMC en Dijklander Ziekenhuis. “Maar in essentie ontstaat jeuk door activatie van kleine zenuwuiteinden in de huid. Bijvoorbeeld door allergenen of een insectenbeet. Zenuwbanen geleiden het jeuksignaal naar het centraal zenuwstelsel waar het in de hersenen wordt waargenomen als jeuk. Vervolgens stuurt het brein een signaal naar het lichaam om te krabben.”
Jeuk kan verschillende oorzaken hebben. Grofweg bestaan er vier typen. De grootste groep patiënten heeft zogenaamde dermatologische jeuk. Die wordt veroorzaakt door een huidziekte of een huidinfectie. Eczeem, psoriasis en galbulten vallen bijvoorbeeld onder dit type jeuk. Bij een iets kleinere groep wordt de jeuk veroorzaakt door een inwendige ziekte zoals een lever- of nieraandoening of als gevolg van kanker. Dan spreken we van systemische jeuk. Ook een aandoening aan de zenuwen kan jeuk geven: neuropathische jeuk. Een vierde type is psychogene jeuk. Die wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door een psychische aandoening zoals een angststoornis, depressie of parasietenwaan.
Lange tijd kreeg jeuk niet de aandacht die het verdient, zegt Kemperman. “Het komt voor bij heel veel ziekten en aandoeningen. En heel veel mensen hebben er last van. Sommigen zelfs zo erg dat het hun leven in extreme mate negatief beïnvloedt.” Gelukkig groeit de aandacht de laatste jaren. “We leren steeds meer over de mechanismen achter jeuk. Het gevolg is dat we voor steeds meer soorten jeuk betere medicijnen en behandelmethoden kunnen ontwikkelen.”
(Bron en volledig artikel Margriet)
