Bron: UMCG
‘Kop d’r veur en doorgaan.’ Als tiener had José Kenter veel last van haar menstruatie: extreme pijn, chronische vermoeidheid en drie weken per maand bloedverlies. Ze was zo uitgeput dat een bijbaan er niet in zat. Toch dacht ze, net als haar moeder, dat dit er nu eenmaal bij hoorde. Pas tien jaar en meerdere behandelingen later kreeg ze de diagnose endometriose. Haar verhaal staat niet op zichzelf. Vrouwen wachten langer op een juiste diagnose dan mannen. Klachten worden vaak laat herkend of afgedaan als ‘normaal’.
Waarom krijgen vrouwen bij dezelfde symptomen minder vaak een diagnose? Hoe is die ongelijkheid ontstaan – en waarom is de zorg nog steeds ingericht op het mannenlichaam? Op dinsdag 20 mei staan deze vragen centraal tijdens UMCG in Forum: Komt een vrouw bij de dokter. In een uitverkochte zaal gaan zorgverleners, onderzoekers en ervaringsdeskundigen in gesprek over hoe de zorg eerlijker kan – en moet.
‘Er is in de geschiedenis wel degelijk onderzoek gedaan naar vrouwen’, vertelt historicus Karen Hollewand. ‘Maar die kennis verdwijnt vaak naar de achtergrond. In de 19e eeuw ontstaat de moderne geneeskunde, tegelijk met de strijd voor gelijke rechten. Vrouwen zoals Aletta Jacobs wilden gelijke toegang tot onderwijs en medische zorg. Daar ontstond de gelijkheidsparadox. In de strijd benadrukten ze dat het enige verschil de baarmoeder was. Maar juist die nadruk op gelijkheid zorgde er mede voor dat het mannenlichaam de standaard werd in de geneeskunde.’
Verder lezen via deze link: https://nieuws.umcg.nl/w/waarom-de-zorg-voor-vrouwen-en-mannen-beter-moet
