Veelbelovend nieuws voor mensen met spierreuma, ook bekend als polymyalgia reumatica (PMR): recent onderzoek van de Sint Maartenskliniek laat hoopvolle resultaten zien van prednison-vervangende medicatie. Het onderzoek toont aan dat het eenmalig toedienen van het bekende reumamedicijn rituximab een effectieve behandeling is, waardoor mensen met spierreuma minder prednison nodig hebben. Dit zorgt waarschijnlijk voor een vermindering van de vervelende bijwerkingen van prednison.
Jaarlijks krijgen ongeveer 9.000 mensen boven de 50 jaar de diagnose spierreuma. Van deze groep is ongeveer twee derde vrouw en een derde man. Traditioneel wordt spierreuma vaak behandeld met prednison, een medicijn dat ontstekingen vermindert. Helaas ervaart tot wel 65% van de mensen met PMR hinderlijke bijwerkingen van dit medicijn, zoals osteoporose, ontwikkeling van suikerziekte, een verhoogd infectierisico, dunner wordende huid, slapeloosheid, gewichtstoename en andere ongemakken. Daarnaast kan de behandelduur met prednison lang zijn, vaak wel twee tot drie jaar.
In recent onderzoek ontdekten reumatologen van de Sint Maartenskliniek dat rituximab een veelbelovend alternatief is. Het medicijn wordt al voorgeschreven voor andere soorten reuma, maar tot nu toe nog niet voor spierreuma. Rituximab wordt toegediend via een eenmalig infuus, terwijl prednison dagelijks als tablet wordt ingenomen. Het onderzoek toont aan dat mensen die rituximab kregen, al na één jaar veel minder afhankelijk waren van prednison in vergelijking met de placebogroep. De helft van de mensen die rituximab kregen, stopte zelfs na één jaar helemaal met het gebruik van prednison.
“Dit was een proof of concept studie met een kleine groep, maar de resultaten zijn robuust en veelbelovend,” zegt dr. Aatke van der Maas, reumatoloog en hoofdonderzoeker van het project. “Dit onderzoek maakt ons enorm hoopvol. We streven naar een effectieve nieuwe behandeling voor spierreuma, omdat het niet alleen de afhankelijkheid van prednison vermindert, maar hopelijk ook de levenskwaliteit van de patiënten kan verbeteren.”
(Bron en verder lezen: Sint Maartenskliniek)
