Iedereen in Nederland lijkt klaar te zijn met corona en wil weer normaal doen. Toch is er een grote groep mensen voor wie de crisis nog niet voorbij is: mensen met een beperking of chronische aandoening. “Wanneer horen wij dat het voor ons weer veilig is? Ik zit al 12 weken binnen, ik mis mijn leven.” Belangenbehartiger Ieder(in), netwerk voor mensen met een beperking en een chronische ziekte, hield in mei een enquête onder ruim 2100 chronisch zieken, mensen met een lichamelijke, zintuiglijke of verstandelijke beperking en de resultaten geven een beeld van meer uitsluiting, eenzaamheid en verlies van kwaliteit van leven.
De coronacrisis heeft een grote impact op de levenskwaliteit van chronisch zieken en mensen met een beperking. De helft van hen is er de afgelopen maanden lichamelijk op achteruit gegaan, 45% heeft last van eenzaamheid, ruim 40% heeft last van stress of psychische klachten. De belangrijkste oorzaken hiervan zijn:
- het missen van contact met naaste familie en geliefden;
- de zorgen over en angst voor besmetting;
- het noodgedwongen uitstellen van medische behandelingen en afspraken.
Vooral chronisch zieken met een hoog risico in geval van een COVID-19 besmetting, hebben zorgen over het feit dat de samenleving nu weer op gang komt. Veel van hen lopen hierdoor extra risico en sluiten zich op in huis. “Ik hou mijn hart vast als straks heel veel weer toegestaan is. Omdat ik in een hoog risicogroep val, ben ik heel erg bang om besmet te worden. En ik zie dat mensen op straat zich nu al niet aan de maatregelen houden. Ook ben ik bang dat mijn verzorgers weer veel meer gaan ondernemen en daardoor eerder besmet kunnen raken en dit op mij kunnen overdragen.”
De deelnemers aan het onderzoek is ook gevraagd of het anderhalve meter afstand houden voor hen haalbaar is, 40% zegt van niet. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om blinden en slechtzienden of mensen in een rolstoel. “Mijn leven is door alle visuele aanwijzingen waar ik niets mee kan en de 1.5-meter regelgeving waar ik niet goed aan kan voldoen, minstens dubbel zo zwaar en beperkt geworden”, schrijft een blinde man. Een rolstoelgebruiker zegt: “er wordt geen rekening gehouden met rolstoelers. Alle looproutes zijn veel te krap. Daarnaast houden mensen vaak onvoldoende afstand, waardoor ik niet veilig de straat op kan.”
In het onderzoek is ook gevraagd wat mensen nodig hebben om het leven weer op een enigszins redelijke manier te kunnen hervatten. 64% wil informatie van de overheid en van medisch specialisten over versoepeling van coronamaatregelingen, specifiek afgestemd op mensen met een beperking of chronische ziekte. Verder zegt bijna de helft dat toezicht en handhaving een voorwaarde is om veilig de openbare ruimte te kunnen gebruiken. Om weer activiteiten buitenshuis te kunnen hervatten zoals werk, dagbesteding of vrijwilligerswerk, zijn er goede afspraken nodig over hygiëne op de betreffende locatie, vindt eveneens bijna de helft. Heel opvallend is verder dat 22% van de chronisch zieken de beschikking wil krijgen over medische mondkapjes om zichzelf te beschermen.
(Bron en volledig artikel Ieder(in))
