Onderzoekers van het Erasmus MC hebben een belangrijke ontdekking gedaan. Ze vonden een biomarker in het bloed die kan voorspellen hoe de ziekte van Parkinson zich in de komende jaren zal ontwikkelen.
Volgens de onderzoekers kan deze ontdekking ervoor zorgen dat artsen en patiënten veel gerichter hun behandeling kunnen plannen.
We worden allemaal ouder – en dat is één van de grootste risicofactoren voor het ontstaan van Parkinson. Toch was tot nu toe niet duidelijk hoe ouder worden precies invloed heeft op het verloop van de ziekte.
Bij het ouder worden stapelt schade aan ons DNA zich langzaam op. De cellen in het lichaam kunnen die schade steeds minder goed herstellen, waardoor de kans op ziekten toeneemt.
Minder DNA-herstel bij Parkinson
In het bloed van mensen met Parkinson ontdekten de onderzoekers dat de DNA-herstelmechanismen minder goed werken. Bovendien vonden ze een specifieke marker in het bloed die alleen voorkwam bij patiënten die later meer klachten ontwikkelden.
De resultaten van dit onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Aging.
Wat betekent dit?
Hoofdonderzoeker Pier Mastroberardino legt uit:
“Je DNA staat voortdurend onder druk. Schade ontstaat door roken, zonlicht of zelfs door normale processen in je lichaam. Cellen zijn constant bezig om dat DNA te repareren. Maar naarmate we ouder worden, lukt dat steeds minder goed. Bij mensen met Parkinson lijkt dat probleem nog sterker aanwezig te zijn.”
Niet alle patiënten hadden dezelfde defecten in hun DNA-herstel.
“Maar bij de groep die deze defecten wél had, zagen we dat de klachten in de drie jaar daarna duidelijk toenamen,” aldus Mastroberardino.
Grote internationale databank
Voor dit onderzoek maakten de wetenschappers gebruik van een grote internationale databank van de Michael J. Fox Foundation. Ze volgden patiënten drie jaar lang, onderzochten hun bloedmonsters en vergeleken die met gegevens over het verloop van hun ziekte.
Hoopvolle stap vooruit
Het verloop van Parkinson is nu nog moeilijk te voorspellen.
“Als we dat wél kunnen, betekent dat meer zekerheid voor patiënten en hun artsen,” zegt Mastroberardino.
“Wanneer we weten hoe ernstig de ziekte over drie jaar zal zijn, kunnen behandelingen beter worden afgestemd op de toekomst.”
(Bron en meer informatie: Erasmus MC)
