In Rotterdam dansen patiënten hun ziekten – voor even – van zich af. Want juist kunst, denkt ook de kersverse hoogleraar kunst en zorg Tineke Abma, heeft de kracht om de kwaliteit van leven voor patiënten te verbeteren.
Al 43 jaar moet Monique op elk familiefeest, en op elke buurtbarbecue, die ene vraag beantwoorden: ‘En, hoe is het nou met je?’ Toen Monique nog een jonge twintiger was, kreeg ze kanker. ‘Met veel geweld’ hebben de artsen de ziekte toen weten te onderdrukken, maar elke dag kampt ze met de fysieke gevolgen ervan. En elke dag is ze patiënt.
Maar hier niet. ‘Hier maakt het niets uit wat ik wel kan en wat niet. Laatst had ik zoveel pijn dat ik de halve les alleen maar op de grond lag. Is ook prima. En wat ik ook belangrijk vind: hier doen ze tenminste niet zo voorzichtig met je.’ En dus danst Monique de hele ruimte rond. Dan weer op ‘haar eigen eiland’, zoals de docente instrueert, en dan weer in verbinding met de andere dansers. ‘Het is onmogelijk om te beschrijven hoe belangrijk dit uur in de week voor me is.’
(Bron en verder lezen: de Volkskrant)
