Ondanks extra voorzieningen en vergoedingen hebben mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking in veel gevallen minder financiële ruimte dan mensen zonder beperking. Met hogere uitgaven en minder inkomsten moeten zij meer dan anderen puzzelen om rond te komen of ze komen structureel te kort. Dat staat in het Nibud-rapport ‘Meerkosten van het leven met een beperking’.
Het Nibud deed in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) onderzoek naar de financiële gevolgen voor huishoudens waarvan een ouder of kind een beperking heeft.
Een jaar geleden stelde de Commissie sociaal minimum vast welke minimale inkomsten een huishouden nodig heeft om rond te kunnen komen én mee te kunnen doen in de maatschappij. Deze bedragen gaan uit van een situatie waarin huishoudens geen persoonlijk onvermijdbare uitgaven hebben als gevolg van bijvoorbeeld een beperking. Hebben huishoudens die uitgaven wél, dan hebben zij minder bestedingsruimte en belemmert hun financiële situatie hen in volwaardig meedoen in de samenleving.
Om vast te stellen welke financiële invloed het leven met een beperking heeft op het huishoudbudget, hebben we een groot aantal typen meerkosten in kaart gebracht en voor 8 verschillende voorbeeldsituaties het effect van deze kosten berekend. Het gaat daarbij vaak om uitgaven aan vervoer, energie, medicijnen en de zorgverzekering. Soms spelen ook relatief hoge uitgaven aan woonlasten, intensieve begeleiding, verblijfskosten en voeding een rol.
Uit de voorbeeldsituaties blijkt dat niet alle uitgaven die aan de beperking zijn gerelateerd volledig worden vergoed. Tegemoetkomingen kunnen per gemeente verschillen. Sommige uitgaven worden gedeeltelijk of helemaal niet vergoed. Omdat de typen en omvang van de meerkosten zo verschillen, zijn de regelingen waar huishoudens gebruik van kunnen maken, versnipperd.
(Bron en verder lezen: Nibud)
